مقدمه
اعصاب اساسا خطوطی هستند که اجازه می دهند سیگنال های سراسر بدن بتوانند منتقل شده و به بخش های مختلف حرکت کنند. این سیگنال ها به شکل طبیعی توسط جنبش الکترولیت به داخل و خارج از عصب حرکت می کنند. سیگنال های بین سلول های عصبی منتقل و دست به دست می شود. این عمل، توسط پیام رسان های شیمیایی که به نام انتقال دهنده های عصبی شناخته می شوند، انجام می شود. اعصاب از یک لایه عایق به نام غلاف میلین برخوردار است که به انتقال سیگنال های عصبی کمک می کند.
موراد مختلف آسیب عصبی
آسیب عصبی می تواند از طرق مختلف ایجاد شود. گاهی این عارضه به علت تروما (آسیب) ایجاد می شود و گاهی نیز به دلیل فعالیت غیر طبیعی سیستم ایمنی (اتوایمیون)، عفونت و یا بیماری های غدد مانند دیابت رخ می دهد. از طرفی آسیب عصبی در انواع مختلف مانند موارد زیر ایجاد می شود: فشار بر روی عصب، کشیدگی یا پارکی عصبی، آسیب دیدن عایق عصب، مشکل در انتقال سیگنال های عصبی.
بنابراین آسیب عصبی یا بر انتقال سیگنال های حسی یا بر انتقال سیگنال های حرکتی تاثیر می گذارد. این اختلال ها می توانند بر روی احساس و حرکت تاثیر گذار باشند. گاهی اوقات نیز وجود مشکل در حس و یا حرکت از حمل سیگنال ها نیست، بلکه محلی از مغز که باید این سیگنال ها را تولید و منتقل کنند دچار اشکال شده است. علائم آسیب عصبی می توانند با احساسی کاملا متضاد خود را نشان دهند: درد، سوزش و سوزن سوزن شدن شدید بدون دلیلی مشخص. علائم و نشانه های آسیب عصبی می توانند به شکل های مختلف بروز کنند، زیرا ده‌ها هزار عصب در بدن انسان وجود دارند. میلیون ها نفر در سراسر جهان از آسیب عصبی محیطی یا نوروپاتی رنج می برند.
دیابت دلیل اصلی در این زمینه است، در شرایطی که از دلایل دیگر می توان به این موارد اشاره کرد: وراثت، افزایش سن، کمبودهای تغذیه ای، مصرف الکل، برخی داروها، عفونت ها، اختلالات خودایمنی مانند هپاتیت C، دیفتری، HIV، و آرتریت روماتوئید، دلیلی ناشناخته (که ممکن است تا 30 درصد موارد را شامل شود).
انواع اعصابی که می توانند آسیب دیده باشند، سه نوع عصب وجود دارند که شامل موارد زیر می شوند:
1- اعصاب خودمختار: این اعصاب عملکردهای غیرارادی مانند ضربان قلب، تنفس، فشار خون، گوارش، و دمای داخلی بدن را کنترل می کنند.
2- اعصاب حرکتی: این اعصاب با ارسال پیام ها بین مغز، نخاع و عضلات حرکات را کنترل می کنند. فعالیت هایی مانند بلند کردن یک فنجان، تایپ با صفحه کلید، و پیاده روی زمانی امکان پذیر هستند که اعصاب حرکتی در حال کار باشند.
3- اعصاب حسی: این اعصاب به اطلاعاتی که از پوست و عضلات به نخاع و مغز باز می گردند، متکی هستند. آنها مسئول درد، یا احساسی هستند که شما از لمس یک جسم دریافت می کنید.
چگونگی پیشگیری از آسیب عصبی
یکی از بهترین روش ها برای پیشگیری از آسیب عصبی پیشگیری از دیابت است. این به معنای دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم است که از محتوای کم کربوهیدارت های پالایش شده و مواد غذایی با شاخص گلیسمی پایین برخوردار است. بیشتر میوه ها و تقریبا همه سبزیجات و غلات کامل در این دسته قرار می گیرند، در نتیجه، اگر پیشگیری از دیابت و کاهش خطر آسیب عصبی را هدف قرار داده اید، آنها باید بخش قابل توجهی از رژیم غذایی شما را تشکیل دهند.
ورزش منظم در کنار رژیم غذایی سالم می تواند با بهبود فشار خون و مدیریت وزن به پیشگیری از آسیب عصبی کمک کند. اگر به دیابت مبتلا هستید، شما باید به این موارد برای مدیریت سطوح قند خون توجه داشته باشید. از آنجایی که آسیب عصبی به صورت تدریجی شکل می گیرد، تشخیص زودهنگام آن زمانی که کمترین نگرانی یا نشانه ای را تجربه می کنید، مفید است. هرچه زودتر این شرایط تشخیص داده شود، گزینه های درمانی نیز بیشتر و کارآمدتر خواهند بود.
بدون نظر